Przekonanie o harmonii i racjonalności zastanego świata jest typowe dla nurtu klasycznego. Uwielbienie życia wiąże się często ze zgodną na porządek i ład panujący w otaczającym nas świecie. Objawia się także unikaniem postawy buntowniczej. Temat ten często wiąże się z zachwycaniem się otaczającym światem, szczególnie światem przyrody.
Niewątpliwie za pierwszego mistrza afirmacji życia należy uznać Horacego, a za jego wielkiego polskiego kontynuatora - Jana Kochanowskiego. Nie brak także kontynuacji motywu afirmacji życia w epokach dalszych niż renesans.
Motyw afirmacji życia w literaturze polskiej:
- L. Staff - Curriculum vitae, Przedśpiew
- M. Dąbrowska - Noce i dnie
- poezja J. Twardowskiego
- K. Wierzyński - Wiosna i wino
- J. Iwaszkiewicz - Brzezina